Ήταν το φως παράξενο στη λάμπα
Και το μελάνι έμοιαζε θεριό
Στο χαρτί ζωγραφισμένα τα όνειρα μου
Αυτά που πρόσμενα καιρό
Σε παλιά σοκάκια έβρισκα το φως μου
Σε μικρές γειτονιές ανθρώπων τη λαλιά
Νόμιζα πως ήμουν μονάχος στο καιρό μου
Και πάλευα για μια ζεστή γωνιά
Άφηνα το κόσμο να μιλάει για μένα
Μέσα από στίχους ταξίδια γιορτινά
Σαν κάτι να άλλαζε τότε στη ζωή μου
Σαν κάτι να έδιωχνε το φως μου μακριά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου