ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

Το κάθε τι που με αγγίζει

Το νιώθω . . . . .

Το περίτεχνο επάγγελμα

Της μεγάλης μας καρδιάς

Χάνεται καθώς πλησιάζει

Το τέλος του Ονείρου

Που πιάσαμε μόνοι

Κάποια ανύποπτη μέρα

Χάθηκα στο άπειρο

Της δικιάς σου σιωπής

Χωρίς ένα “ γεια σου “

Έμεινα μόνος

Στο χλωμό τοπίο

Της δικιάς σου ξένης χώρας

Που έμοιαζε με μένα

Έκατσα , Σκέφτηκα

Και κατέληξα

Σε μια οργισμένη κραυγή

Που βγήκε γεμάτη δύναμη

Από τα χείλη μου

Έμοιαζε βουβή

Και ήταν φίλη μου

Έμοιαζε βουβή

Βοήθεια φίλοι μου